สาวน้อยหน้าใสกับนายจอมโวย(วาย)

เนื้อเรื่อง

สาวน้อยหน้าใส กับ นายจอมโวย

“นี่ โมโน จะไปไหนหรอ ให้ฉันไปเป็นเพื่อมั้ย”  สาวน้อยร่าเริงนามว่า จินจิน เพื่อนสาวแสนดีถามเพื่อนผู้อาภัพรัก

“อ๋อ ว่าจะไปตามหารักแท้ใน MSN น่ะ อุ๊บ!” ฉันเพิ่งนึกได้ว่ายัยเพื่อนรักคนนี้ มีความคิดที่ว่ารักแท้ไม่มีอยู่ใน MSN

เธอจะจ่อต้านจนถึงที่สุด แย่ละซิ แล้วฉันจะเจอชายในฝันมั้ยเนี่ย

“ว่าไงนะ......” (เอาละซิไม่น่าบอกความจริงกะยายนี่เลย โกหกหน่อยก็ได้ ทำไมต้องเป็นคนที่ปากกับใจตรงกันอย่างนี้นะ ....... เฮ้ย!)

“จะไปตามหารักแท้ในห้องเน็ตหรอ เธอนี่งมงายจัง รักแท้ไม่มีอยู่ในห้องเน็ตอย่างเดียวหรอก ต้องนี่สิ”

(ตามองหนุ่มหน้าตาน่ารักเดินผ่านมา ยัยนี่นิ ทำฉันตกใจหมดนึกว่าจะขัดเพื่อนกลับส่งเสริม แต่ก็ดีนะทีมันคิดแบบนี้โล่งอกไปที)

“อาจจะมีอยู่ในโรงอาหารมากกว่าดูสิ หนุ่ม ๆ เต็มเลย”(ทำตาระยิบระยับ)

“คิดอะไรของเธอน่ะปกปิดซะบ้างสิ เดี๋ยวหนุ่ม ๆ รู้เข้าก็พากันหนีหมดนะสิ ว่าแต่ ........... เอาเผื่อฉันสักคนนะ อิอิ ^o^

“ว่าแต่เขากลับเป็นซะเอง  -*-  “ได้สิว่าแต่กี่คนล่ะ เดี๋ยวจัดให้”เข้าทางเลยนะ

“ล้อเล่นนะ ฉันไปตามหาหัวใจเองดีกว่า เร็วกว่ากันเยอะ”
 

ณ ห้องอินเตอร์เน็ตของโรงเรียน

เว็บบอร์ดตามหาเพื่อนเล่นเข็ม : ตามหารักแท้ ต้องการความรักที่มาจากชายหนุ่มในฝัน Add มาที่เมล์ mono_18_@hotmail.com 

รอรักแท้อยู่นะจ๊ะเจ้าชายของฉันทุกคน สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก ~~

“เสร็จแล้วข้อความเชิญชวน จะมีคนที่เรารอเข้ามา Add มั้ยน้า........”

‘ตื่อ ตือ ตึด’  ‘ตื่อ ตือ ตึด’  ‘ตื่อ ตือ ตึด’ ‘ตื่อ ตือ ตึด’  ‘ตื่อ ตือ ตึด’

“โห ห้าคนเลยหรอ ดีใจจังที่สนใจข้อความนั้น”

แจ๊ค say : หวัดดีครับผมชื่อแจ๊ค สนใจเด็กรุ่นน้องมั้ยครับ 16 เองครับ

กันเอง say : หวัดดีจ้า อายุ 18 จ๊ะ วัยเดียวกัน เข้าใจความรู้สึกเธอ

พี่ชาย say :  หวัดดีน้องสาว พี่อายุ 24 แล้ว น้องจบแล้วมาเรียนที่มหาลัยพี่ดิ เดี๋ยวส่งเอง

xxx say :  ต้องการเงินหรอ ขายเท่าไรล่ะ
เกลียดความรัก say :  ยัยบ้า! มีที่ไหนความรักใน MSN น่ะ ฉัน 20 แล้วนะ ยังไม่เคยเจอรักแท้ที่ว่าสักที

“แหม.........มาคนละสไตล์เลย ก่อนอื่นขอลบชื่อ xxx  ออกจากสารระบบเจ้าชายในฝันซะก่อน มันจะดูถูกกันเกินไปแล้ว ส่วนคนอื่น ๆ

ขอรับไว้พิจารณา แล้วค่อยตกลงใจกับตัวเองทีหลังแล้วกัน แต่ฉันชอบคนสุดท้ายจัง แอบเป็นห่วงฉันด้วย สงสัยจะ

ชอบฉันเข้าให้แล้ว”

(หลงตัวเองอีกตามเคย)

แจ๊ค say :  พี่ชื่อไรหรอ รูปที่ Display ใช่ของพี่รึเปล่า น่ารักจัง

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ชื่อโมโนนะ รูปของพี่เอง ขอบใจนะที่ชม แบบว่าเขินจัง

กันเอง say :  รูปน่ารักจังเลย ชื่อไรหรอ แล้วเหงาอยู่หรอ มาคบกันนะ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ขอบใจที่ชม ชื่อโมโน ก็เหงาทุกวันแหละ จะดีหรอเรายังไม่รู้จักกันดีเลย

พี่ชาย say :  ใกล้จบหรือยังจ๊ะ ขอเบอร์หน่อยสิ เดี๋ยวโทรหา

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ก็ใกล้จบแล้ว ยังไม่ให้ได้ป่ะ  คุยกันก่อนสิ

เกลียดความรัก say :  เกิดบ้าอะไรของเธอ หน้าตาก็ไม่เคยเห็นจะไว้ใจใครได้ เกิดอะไรขึ้นมาใครจะช่วยเธอ  เตือน

แล้วนะ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  เกิดความรู้สึกเหงา หน้าตาไม่สำคัญเท่าไหร่ ขอบคุณในความเป็นห่วงนะ

แจ๊ค say :  จริงหรอ  งั้นแจ๊คขอพี่เป็นแฟนได้ป่ะ แบบว่าอยากคบคนน่ารักอ่ะครับ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   น้องนี่ไวไฟจัง จะดีหรอ

กันเอง say :  ขอเบอร์แล้วกัน จะได้ปรึกษาเรื่องหัวใจ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  เหอ ๆ

พี่ชาย say :  น้องจ๊ะ แบบว่าเห็นรูปแล้วรักจัง มาคบกับพี่ชายหน่อยมั้ย

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ไม่กลัวนี่หลอกหรอ

เกลียดความรัก say :  ใจแตกหรอน้อง ผู้ชายที่เห็นหน้ากันยังไว้ใจไม่ค่อยได้เลย นับภาษาอะไรกับคนที่ไม่รู้จักชื่อ

  ไม่เห็นหน้าตา เครียดว่ะไม่มีคนไปดูหนังด้วย ขอระบายหน่อย

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ยังไม่เคยมีความรักเลยจ๊ะ อกหักก็ยังไม่เคย ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ เดี๋ยวนี่ไปดูหนังเป็นเพื่อน

แจ๊ค say :  ขอเบอร์นะครับ (ไม่มีการตอบรับจากสาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก)

กันเอง say :  ขอเบอร์หน่อยนะ เราจะจริงใจกับเธอ (ไม่มีการตอบรับจากสาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก)

พี่ชาย say :  มาคบกันเถอะ คบกับคนมีอายุ มีการศึกษาดี มีชัยไปกว่าครึ่ง อิอิ (ไม่มีการตอบรับจากสาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก)

เกลียดความรัก say :  เธอคิดว่าฉันจะไว้ใจได้หรอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอฉันไม่รับผิดชอบนะ เพราะฉันไม่ได้ชวนเธอมา

  แต่เธออยากมาเอง

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ไว้ใจได้อยู่แล้ว (มั้ง) ไม่ต้องรับผิดชอบ ฉันดูแลตัวเองได้

เกลียดความรัก say :  ว่ากันตามจริง ฉันไม่ไว้ใจเธอ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ไว้ใจฉันได้ ฉันเอาหัวใจเป็นประกัน ว่าแต่ขอเบอร์นายหน่อยสิ

เกลียดความรัก say :  พูดแล้วห้ามคืนคำ เดี๋ยวฉันจะได้เตรียมมีดมากรีดเอาหัวใจเธอ เหอ ๆ 080-1660019

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  อืม ขอบใจ เดี๋ยวโทรไปเลยนะ

เกลียดความรัก say :  อย่าพึ่งโทร ! ค่อนโทรพรุ่งนี้ ขัดคำสั่งเดี๋ยวเปลี่ยนเบอร์เลย

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   แล้วจะรู้ได้ไงว่า โรงหนังที่ไหน ดูรอบกี่โมง แล้วก็หน้าตาเธอเป็นอย่งไง ฉันไม่รู้สักอย่าง

เกลียดความรัก say : เออใช่ แล้วเธออยู่จังหวัดอะไรล่ะ ฉันอยู่ กทม.นะ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   ถ้าฉันอยู่ต่างจังหวัดล่ะ ฉันจะได้ไปดูหนังกับเธอมั้ย

เกลียดความรัก say :  เธอก็ย้ายมาอยู่ กทม. ดิ ไม่เห็นยาก

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  มีวิธีที่ง่ายกว่านี้มั้ย ถามหน่อย

เกลียดความรัก say :   เธอก็มา กทม. สิ วัน เสาร์ – อาทิตย์น่ะ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  ฉันมีวิธีที่ทำให้ฉันไม่ต้องเทียวไปกลับด้วยแหละ

เกลียดความรัก say :  เธอจะย้ายมาอยู่ที่ กทม. หรอ ฉันบอกแล้วว่ามันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก เพราะว่าฉันไม่ได้ไปดูหนังกะเธอทุกวันสักหน่อย ฉันแค่อยากจะบอก

              ว่าเป็นแฟนกับฉันนะ เราจะได้อยู่ใกล้กันทุกวัน

เกลียดความรัก say :  อ้าว นึกว่าจะย้ายมา ตอนนี้ฉันเกลียดความรัก ฉันยังไม่อยากมีความรักตอนนี้ แต่ฉันสงสัยว่า

    ถ้าเป็นแฟนกับเธอ แล้วฉันจะอยู่ใกล้กับเธอได้ยังไง

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   ไม่เห็นจะยากเลย การที่เราจะรักกันนั้นเราก็จะต้องมอบใจให้กันและกันไงล่ะ

เกลียดความรัก say :  แล้วมันใกล้กันยังไง หลอกให้งง เปล่า ๆ ไม่ตอบให้เคลียร์เดี๋ยวเลิกเล่นนะ

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   ก็ได้ ๆ  ตั้งใจฟังนะ หรือว่าจะดูดี เอาเป็นว่าพร้อมนะ ใจของฉันมันเป็นของเธอ

              ไม่ว่านานเท่าไร  และยังคงเป็นของเธอตลอดไป ใจของฉันมันเป็นของเธอ คนเดียวทั้งใจ

              จะรอเธอ รักเธอจนตายใจเอย....

เกลียดความรัก say :  ก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดี

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :  โตแล้วนะแต่ทำไม ไม่เข้าความหมายของเด็กเลยอ่ะ เธอนี่ไม่โรแมนติกเลย

เกลียดความรัก say :  ฉันเป็นของฉันแบบนี้ เลยไม่มีใครต้องการ เค้าเลยทิ้งฉันไป ฉันเกลียดความรัก T^T

สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรัก say :   ดูเหมือนเธอจะเลียใจกับเรื่องนี้มากเลยนะ ฉันขอโทษที่ทำให้นายต้องเศร้านะ

              (ไม่สามารถส่งข้อความได้ เนื่องจาก เกลียดความรัก offine)

“ไอ้บ้าเอ้ย จะไปก็ไม่ลาเลยนะ อุตสาห์คุยกะนายคนเดียว (หันไปมองนาฬิกา ห้าโมงเย็นแล้วหรอเนี่ย) กลับบ้านดีกว่า”

‘ติด ติ๊ด’

“ฮัลโหล ว่าไงจิน”

“ฮัล โหล โมโนอยู่ไหน กลับบ้านรึยัง ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ”

“อ๋อ...ฉันกำลังจะไปหาเธออยู่พอดี อยู่ที่เดิมใช่ป่ะ”

“อืม..ก้รอเธอนั่นแหละ โมโน ฉันมีอะไรจะบอกเธอด้วยแหละ”

“อะไรหรอ”

“มีคนมาขอเบอร์ฉันด้วยแหละ เค้าบอกว่าฉันน่ารัก”

“หรอ ... แต่ฉันว่าคนที่ขอเบอร์นะ น่าจะเป็นเธอมากกว่า และที่บอกว่าน่ารักก็คงเป็นเธอใช่ป่ะ”

“แหม...รู้ทัน เออ ๆ ฉันทำทั้งนั้นแหละ ก็เค้าน่ารักจริง ๆ นี่นา ตอนนี้เค้าก็นั่งอยู่กับฉันนี่แหละ”

“ดีเลย ฉันจะได้ไปดูหน้าซะหน่อย ว่าใครคือคนโชคร้ายที่ได้เธอเป็นแฟน  55+”

“แหม...ไม่ถึงกับโชคร้ายหรอก แค่โชคไม่ดีเท่านั้นเอง อิอิ”

เย็นวันนั้น

“ฮัลโหล ใครค่ะ” 

“อ้าว แล้วคุณโทรมาหาใครล่ะ”

“ก็เค้าไม่ได้บอกชื่อจริง ก็เลยไม่รู้ว่าเบอร์ใคร”

“นี่คงเป็น ยัยอ่อนต่อโลกใช่ป่ะ”

“ผิดคนแล้วมั้ง ฉันใช้นามแฝง สาวน้อยผู้เชื่อมั่นในรักต่างหาก”

“งั้นก็คนเดียวกัน ผมชื่อชิน นะ เมื่อวานโทษทีที่ไม่ได้บอกก่อนจะ offline พอดีเธอพูด เอ้ย เขียนแทงใจดำฉัน

ฉันเลยไม่ค่อยมีอารมณ์จะคุยเท่าไหร่”

“ไม่เป็นไร ถือซะว่าฉันพูดถูกละกันว่านายไม่โรแมนติก อุ๊บ” (เอาอีกแล้วปากหาเรื่องซวยอีกแล้ว)

“ว่าไงนะ.....ช่างเถอะ แล้วจะบอกได้รึยังว่าเธออยู่จังหวัดอะไร”

“จังหวัด......อะไรดีล่ะ ถ้าฉันบอก กลัวนายจะหัวเราะอ่ะ”

“เธอเห็นฉันเป็นคนอย่างนั้นหรอ”

“เปล่าแค่ไม่แน่ใจว่าจะบอกหรือเปล่าน่ะ”

“..........”

“นครสวรรค์น่ะ รู้จักเปล่า”

“รู้จักดิ ก็ฉันเคยอยู่คอนหวันนี่นา”

“จริงหรอ แล้วอยู่แถวไหนล่ะอำเภอเมืองรึเปล่า”

“อืม”

“งั้น เสาร์ – อาทิตย์นายจะกลับบ้านที่นครสวรรค์รึเปล่า”

“ไม่ได้กลับ ฉันอยู่หอ ปิดเทอมถึงจะกลับ”

“แล้วนายจะไปดูหนังวันไหนอ่ะ”

“วันเสาร์  รอบเช้า” ตอนบ่าย ๆ จะเดินเล่นที่ห้างนั่นแหละ”

“ที กทม. หรอ นายขึ้นมาที่นครสวรรค์ไม่ได้หรอ จะได้มาหาพ่อแม่นายด้วย”

“ไม่ไปอ่ะ ขี้เกียจนั่งรถ ไม่ชอบ เธอจะไม่มาก็ได้นะไม่ว่าอะไร”

“ไปสิ แล้วโรงหนังมันชื่อว่าอะไร แล้วมันอยู่ที่ไหน ฉันไม่รู้อ่ะ นายมารอฉันที่หมอชิตสิ แล้วค่อยไปกันต่อ นะ ๆ”

“โห่......วุ่นวาย ทำไมต้องให้ลำบากฉันด้วยเนี่ย”

“นี่นาย เป็นผู้ชายประสาอะไร ไอ้เรารึอุตสาห์ไป กะอีแค่ให้มารับที่หมอชิตแค่เนี่ยทำบ่น”

“ใครใช้ให้เธอมาล่ะ ถ้าเธอไม่มาฉันก็ไม่ลำบาก”

“โห่ ไม่บนก็ได้ น่า นะ ๆ แค่มารับอย่างเดียว ฉันจะไม่รบกวนนายอีก”

“อืม  ก็ได้ แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ ครั้งต่อไปฉันจะไม่ตามใจเธออีก”

“แล้วนายจะใส่เสื้อสีอะไร ใส่หมวกมั้ย หน้าตาเป็นอย่างไง ใส่แว่นรึเปล่า”

“โห อะไรของเธอเนี่ย ไม่รู้เหมือนกันพอถึงวันนั้นก็รู้เอง”

“จะบ้าหรอ มีแต่นายเห็นหน้าฉัน แต่ฉันยังไม่เห็นหน้านายเลยนะ แต่ฉันมีวิธีที่ดีสำหรับฉันและนาย”

“เอาอีกและ สงสัยจะต้องลำบากฉันอีกแน่เลย”

“ก็ไม่ลำบากเท่าไร แค่ให้นายถือแผ่นกระดาษที่มีข้อความว่า ‘ผมชื่อชิน’ แค่นั้นเอง”

“จะบ้าหรอ ทำอย่างกับมารับญาติที่สนามบิน ฉันไม่ทำหรอกอายเค้า”

“รึว่านายมีวิธีที่ดีกว่านี้ล่ะ”

“เออ ก็ได้วะ แต่นี่เป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันจะยอมเธอนะ”

“อืม....เรื่องสุดท้าย” (แต่ยังไม่ท้ายสุดหรอกนะจะบอกให้)

“เฮ   เดี๋ยวก่อน แล้วเธอจะมาทันหนังรอบเช้าหรอ สงสัยจะได้ดูรอบบ่าย เซ็งเลย ฉันตั้งใจจะดูรอบเช้าซะหน่อย”

“นะ ๆ ฉันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนึง ไปกทม.ตอนกลางคืนมันก็คงไม่ปลอดภัย นะ ๆ นายไม่เห็นใจฉันหรอ รอบบ่ายนะ”

“เออ ก็ได้ นี่ฉันยอมตามเธอ ทำตามใจเธอมามากแล้วนะ”

“เธอจะต้องตอบแทนฉันด้วย”

“ค่ะ คุณชาย เดี๋ยวแจ๋วจัดให้”

มันไมตลกเลยนะ พรุ่งนี้วันเสาร์แล้ว รีบนอน แล้วตื่นให้ทันรถรอบแรกด้วย ฉันขี้เกียจรอ”

“รับทราบ”

“แค่นี้นะ จะเล่น M”

“ไม่ได้ ห้ามเล่น M นะ เดี๋ยวนายเจอสาวใหม่แล้วผิดนัดกับฉัน ฉันก็แย่นะสิ”

“ฉันไม่รู้จะทำอะไรนิ”

“อืม งั้นเล่น M กับฉันสิ”

“ไม่ได้   บอกให้ไปนอนเดี๋ยวตื่นสาย เดี๋ยวฉันเปลี่ยนใจไม่ปงไม่ไปแล้ว หมอชิตน่ะ”

“เฮ้ย ๆ ไม่ได้นะ ฉันคุยกับนายรู้เรื่องขนาดนี้แล้ว ยังจะยกเลิกนัดอีก ใจร้าย”

“ก็เธอมันรั้น”

“ก็เธอจะเล่น M ฉันกลัวเธอนอกใจเหมือนกันนี่นา”

“นี่   นอกใจอะไรของเธอ ฉันยังไม่ได้ตกลงรับเธอเป็นแฟนสักหน่อย”

“แหม    ก็แค่ล้อเล่น นายนี่มันเครียดตลอดเวลา หัดเป็นคนอารมณ์ขันซะบ้าง เดี๋ยวก็แก่เร็วจะหาว่าไม่เตือน”

“จะแก่ มันก็หน้าของฉัน แค่นี้นะ จะนอน หมดอารมณ์เล่น M แล้ว และก็เบื่อทะเลาะกับเธอด้วย ยัยติ๊งต๊อง บาย”

“ถึงติ๊งต๊อง แต่ก็น่ารักนะ”

“พอได้แล้วยัยบ้า”

“บายนะจ๊ะ เจ้าชายสุดที่รักของฉัน”

“เออ”

“จุ๊บ ๆ”

ก่อนจะนอนตั้งนาฬิกาปลุก 4.30 (กลัวจะสายแล้วรถที่ไหนจะมาเร็วขนาดนี้ว่ะ)

4.30 เช้าวันใหม่

กริ๊ง ๆ ๆ ๆ

สะดุ้งสุดตัว รีบวิ่งไปอาบน้ำ 5 นาที เสร็จ(อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำเนี่ย) แต่งตัวอีกครึ่งชั่วโมง ที่ช้าขนาดนี้ก็เพราะว่าไม่รู้จะใส่ชุดไหนไปดี

เฮ้อ  ตานั่นคงไม่สนใจเราหรอก

“ตัวนี้ดีกว่า กระโปรงสีชมพู พลิ้ว ๆ กับเสื้อแขนตุ๊กตาสีชมพู อิอิ  ยังไม่ทันได้มีความรักเลย กับหวานซะแล้ว (=^ v ^=)”

ถึงท่ารถ ตี 5.10 นาที ดีนะที่บ้านฉันอยู่ใกล้ บขส. แต่ (หันซ้ายหันขวา (._.   ) (   ._.) ไม่เห็นมีรถมาจอดรอผู้โดยสารเลย

สงสัยจะมาเช้าเกินไป

“งั้น หลับคอยก่อนนะ เรียกด้วยแล้วกัน” (บอกใครว่ะ มีแต่อากาศ แล้วก็  ‘แปะ’ ยุง)

“นี่ ๆ (เขย่าสาวน้อยผู้อยู่ในนิทรา) รถรอบแรกจะออกแล้วนะจะไปรึเปล่า”

ลืมตาขึ้น (._.   ) (   ._.) หันซ้ายหันขวา คนเต็มเลย ลุกขึ้นยืนแล้วตอบอาย ๆ

“ไปค่ะ (ขายหน้าจัง)”

“เมื่อคืนไม่ได้หลับมาหรอ เมื่อคืนไม่ได้หลับมาหรอถึงมาหลับแถวนี้”

“เออ มาเช้าไปหน่อย รถยังไม่ทันมา ก”เลยหลับรอ”

“อีก 5 นาที รถจะออกแล้ว ไปหาที่นั่งเถอะ”

“ค่ะ” เดินหาที่ว่างไปเรื่อย ๆ อ่ะมีอยู่ 1 ที่ แต่มีคนนั่งอยู่ ใส่หมวกแก๊ป ผมยาว ๆ ผู้หญิงมั้ง แต่เอ๊ะ รู้สึกว่าเค้าจะหลับอยู่ด้วยแฮะ

“ขอโทษนะค่ะ ขอนั่งด้วยคนนะค่ะ”

“..........”ไม่มีการตอบนับเพราะเขาหลับอยู่

“ไป กทม. เหมือนกันหรอ”

“.........”

“แล้วลงที่ไหนหรอ”

“.........”

“ไม่คุยก็ไม่คุย เห็นเป็นผู้หญิงตัวเหมือนกันก็เลยชวนคุย”

(เปิดหมวกออก)

“ว่าไงนะ” (ผู้ชายนี่หว่า ทำไมเหมือนผู้หญิงอย่างนี้เนี่ย)

“เธอว่าฉันเป็นผู้หญิงหรอ ออกจะหล่อขนาดนี้ ติดที่หน้าหวานไปหน่อยเท่านั้นเอง” (ตาค้างด้วย 2 เหตุผล 1 หน้าตา 2 หล่อว่ะ ไม่ได้ ๆ

เจ้าชายชินรอเราอยู่ จะนอกใจไม่ได้)

“นี่ แล้วมากวนฉันนอนทำไม ฉันง่วงนอนนะเนี่ย เมื่อคืนเล่น M เลยนอนดึก”

“หรอ นายเล่นเอ็มด้วยหรอ แล้วนายเล่นกะใครอ่ะ”

“เล่นกะ........”

~~ติด ติด~~

“ฮัลโหล  เออ อยู่บนรถ เดี๋ยวก็ออกแล้ว ต้องให้ลำบากเพื่อน  ฮะ ให้ไปเป็นไม้กันหมา กับยัยผู้หญิงที่นายไม่รู้จัก เออ

เดี๋ยวนายต้องเลี้ยงด้วยนะ เออ พ่อจะเอาให้กระเป๋าฉีกเลย เออ ๆ แค่นี้ก่อนนะ”

“ใครหรอ  ดูเหมือนว่านายจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย”

“ก็ไอ้เพื่อนเวรดิ มันดันไปชวนผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ไปดูหนังด้วย มันก็เลยชวนฉันไปกันท่ายัยผู้หญิงคนนั้นนะสิ

สงสัยมันคงจะกลัวโดนเค้าทำมิดีมิร้ายมันล่ะมั้ง” เหมือนจะคุ้น ๆ นะ เรื่องราวแบบนี้)

“หรอ”

“คุยกันตั้งนานแล้ว ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ”

“ชื่อโมโน แล้วนายล่ะชื่ออะไร”

“ชื่อ อาร์ แล้วเธอจะไปไหนล่ะ”

“ก็จะไป กทม. นั่นแหละ นัดกะหนุ่มไว้”

“แล้วรู้จักมันดีรึเปล่าไอ้หนุ่มคนนั้นน่ะ คนกรุงเทพมันกะล่อนนะ”

“ก็ไม่สนิทเท่าไหร่ แต่คุยกันนิดนึง เห็นว่าน่าไว้ใจเลยไปดูหนังด้วย”

“ไปดูหนังเหมือนกันเลย ที่ไหนล่ะ”

“เค้าบอกว่าจะมารอที่หมอชิต”

“เหมือนกันเลย  ดีเลยฉันจะได้ดูด้วยว่าหน้าตาหมอนั่นเป็นอย่างไง แล้วไว้ใจได้มั้ย ถ้าไม่ได้เธอก็ไปกับฉันแทน

เพราะว่าเราเด็กคอนหวันเหมือนกัน” (ถามฉันว่ารู้จักคนอื่นดีมั้ย แต่ดันจะให้ฉันไปกับตัวเอง ทั้ง ๆ ที่พึ่งรู้จักกัน”

“อืม   ขอบใจนะที่เป็นห่วง”

“ก็เห็นว่าอยู่จังหวัดเดียวกัน ก็เลยไม่อยากให้เธอโดนหลอก ทั้ง ๆ ที่ฉันสามารถช่วยเธอได้”

ณ หมอชิต

“แล้วเค้าจะไปรอตรงไหนนะ”

“ฉันว่าเพื่อนฉันมันต้องรอแถว ๆ นี้แหละ ไปกันเถอะ”

“อืม” (ว่านอนสอนง่าย เดินตามเค้าไป ต้อย ๆ )

มองหาอยู่พักนึงก็เห็นผู้ชายถือกระดาษ เขียนตัวหนังสือตัวเล็ก ๆ สวมหมวกใส่แว่น มันจะใช่มั้ยนะ

“เดี๋ยวฉันโทรหาเพื่อนก่อน คนมันเยอะ หาไม่เจอ”

“อืม  ฉันว่าจะโทรเหมือนกัน งั้นนายโทรก่อน ฉันจะได้มีเพื่อนไปดูหมอนั่นเพิ่มอีกคน”

“งั้นขอตัวแปบนะ”

“ฮัลโหล ชินอยู่ไหนว่ะ ฉันมาถึงแล้ว”

“อยู่แถว ๆ รกแกนั่นแหละ ถือกระดาษบ้า เนี่ยด้วย”

“แล้วแกถือทำไมว่ะ”

“ก็ยัยบ้านั่นสิ ให้ฉันถือ คงมาเที่ยวเดียวกับนายนั่นแหละ”

“หรอ ฉันชักอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นซะแล้ว”

“แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวเจอกัน”

“มาแล้ว อาร์คุยเสร็จแล้ว เธอก็โทรหาหมอนั่นสิ”

“โมว่า เราไปหาเพื่อนนายก่อนดีกว่าแล้วค่อยโทร”

“อืม โน่นมันถือกระดาษอยู่โน่น”

“เจอแล้วหรอ งั้นโมโทรเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา ขอตัวแปบนะ” ใกล้จะถึงเพื่อนอาร์ก็ขอตัว

“ว่าไงไอ้ชิน ไม่เจอกันตั้งนาน หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะ”

“หล่อนี่มันของเดิมโว้ย ของใหม่ไม่มีเพิ่มเติม”

“รู้แล้วน่าว่าหล่อ สาวน้อยสาวใหญ่ถึงติดกันตรึม”

“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย มันเครียด”

“ทำไมมันมากเกินไปหรอ”

“มันไม่มีนะสิ ทิ้งไปหมด พอจะรักก็บอกรักหมดใจ พอจะเลิกก็บอกเธอดีเกินไป”

“อย่าเครียดไปเลยเพื่อน นายจะได้เจอสาวน้อยแล้วไม่ใช่หรอ”

“เออ ใช่ มาถึงยังก็ไม่รู้”

~~ติด ติด~~

“พูดถึงก็โทรมาเลย”

“เธออยู่ไหน”

“ก็ถึงแล้วกำลังหานายอยู่ ฉันเห็นคนนึงถือแผ่นกระดาษด้วย แต่ไม่รู้ว่าเขียนอะไร คนบ้ารึเปล่าก็ไม่รู้”

“เธอว่าฉันหรอ มีฉันคนเดียวแหละคนมองตั้งแต่เช้า”

“หรอ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“อืม”

“อาร์ เพื่อนนายอยู่ไหนหรอ”

“เนี่ยไง” (ชี้ไปทางผู้ชายสวมหมวกใส่แว่น เฮ้ยคนเดียวกับฉันเลย อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น)

เพื่อนของอาร์ ถอดแว่นตา ถอดหมวกออก เพื่อให้ฉันเห็นหน้าชัด ๆ

“หวัดดี ยัยบ้า” นายชินยิ้มด้วย น่ารักกว่าที่คิดนะเนี่ย

“หวัดดี ชิน นายน่ารักจัง”

“ฉันไม่ให้เธอรักหรอก”

“โห เพื่อน โมเค้าไม่รักคนอย่างนายหรอก หลงตัวเอง”

“ใครว่าล่ะ ยัยนี่ขอฉันเป็นแฟนตั้งแต่ใน เอ็มแล้ว”

“หรอ โม ขอชินเป็นแฟนด้วยหรอ”

“แหม  ชิน นายนี่ไม่ไว้หน้าฉันเลยนะ”

“ก็มันเรื่องจริง”

“เอาล่ะ ก่อนที่จะทะเลาะกัน ไปกินข้าวกันเถอะ”

“ใครเลี้ยง” ชินถาม

“ก็นายไง” อาร์ตอบ

“เออ ๆ ถือว่าเลี้ยงเพื่อนใหม่ก็ได้ว่ะ”

“ดีมาก ไอ้เพื่อนรัก”

“ไปกินที่ห้างนะกินเสร็จจะได้ดูหนังต่อ” อาร์บอกชิน

“เออ”

หน้าโรงหนัง

“ดูเรื่องอะไรดีว่ะชิน” อาร์ถาม ในขณะที่ตาไม่ละจากโปรแกรมหนัง

“หนังบู๊ สะใจดี” ชินตอบ

“หนังรักสิ อยากดูอ่ะ เจ้าชาย” ฉันอ้อน

“ก็ดีเหมือนกัน เหมาะกะเอ็งแล้วก็โมด้วย”

“.................”ชิน

“จริงด้วย เหมาะกับเราสองคนเนอะ” ฉันพูดพลางควงแขนชิน ไม่ค่อยเป็นผู้หญิงเท่าไหร่

“นี่ น้อย ๆ หน่อย เธอเป็นผู้หญิงนะ” เขาแกะมือฉันออก

“แหม นาน ๆ จะได้คล้องแขนกะผู้ชาย นิดนึงน่า” ฉันคล้องแขนชินอีกรอบ

“ถ้าเป็นอาร์นะ จะไม่ขัดขืนเลย ว่าแต่จะเกาะอีกข้างมั้ย” อาร์ขยับมาใกล้ฉันแล้วยื่นแขนมาให้เกาะ

“ขอบใจนะ นายช่างมีน้ำใจ (หันไปมองหน้าชิน) ไม่เหมือนคนบางคน ฉันว่าฉันเกาะแขนนายดีกว่า

คบกะหนุ่มบ้านเดียวกันดีกว่าหนุ่มกรุงเทพ เป็นไหน ๆ” ฉันกำลังจะปล่อยมือจากนายชิน

“เออๆ ไม่ว่าก็ได้ ยัยนี่มาดุหนังกับฉันนะ เอ็งหาเองเลยสาวแถว ๆ นี้ออกจะเยอะแยะ” ว่าแล้วเค้าก็ดึงมือของฉันให้จับแขนของเค้า

“ก็ไม่ได้จะแย่ง แค่อยากจะลองใจดูว่านายสนโมรึเปล่า ที่แท้ก็ปากแข็ง ดีใจด้วยนะโม”

“ใครว่าฉันสนใจยัยนี่..........ฉันแค่........” นึกคำพูดอยู่นาน

“แค่อะไรว่ะ สนใจก็บอกเค้าไป จะได้สมหวังซะที”

“ฉันไม่ไว้ใจยัยนี่” ชินทักท้วง

“ไม่เห็นโมจะน่ากลัวตรงไหนเลย น่ารักจะตาย” อาร์ขัดขึ้น เพราะรู้ว่าเพื่อนยังไม่ทะลายกำแพงในใจของตัวเอง

“ใช่ ฉันน่ารักจะตาย ไม่น่ากลัวหรอก บอกแล้วให้ลองคบกับฉันดู” หลังจากที่เงียบไปนาน ได้จังหวะพูดซะที

“ฉันยังไม่พร้อม” ชินให้การปฏิเสธ

“แกจะรออะไร แฟนก็ไม่มี โสดอยู่ไม่ใช่หรอ เอ็งนี่โง่นิ มีสาว ๆ มาขอคบกับปฏิเสธ เป็นฉันหน่อยไม่ได้

จะตอบตกลงตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว” อาร์แซว
“ขอคิดดูก่อน”

“ไชโย งั้นฉันก็มีหวังนะสิ” กอดนายชินทันที

“ฮือ” ชิน

ขอโทษ  ลืมตัว”

“เราไปดูหนังกันเถอะ”

“อืม” ชินกับฉัน

“แล้วดูเรื่องอะไรล่ะ” ฉันถาม

“เออ ใช่” ชินเห็นด้วย

“หนังรักสิ เหอ ๆ “ มองมาหาฉันกับชิน

“เออ ก็ได้” ชินคงต้องยอมเพราะแพ้เสียงข้างมาก

“เย้ ขอบใจนะอาร์ ที่ช่วยฉัน”

“ไม่เป็นไร แต่........เธอต้องติดต่อสาวให้เราคนนึง”

“นายยังโสดอยู่หรอ” ฉันกับชินพูดพร้อมกัน”

“เออ เค้าคงเห็นว่าฉันหล่อเกินไป สาว ๆ คงคิดว่าฉันมีแฟนแล้ว เฮ้อ  แย่ว่ะเกิดมาหล่อ”

“แกคงเลือกมากมั้ง” ชินแย้ง

“ก็คนเรามันต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองไม่ใช่หรือว่ะ อย่างงี้ไงฉันเลยยังไม่เจอสักที” อาร์ปลงตก

“อืม เดี๋ยวฉันจะติดต่อเพื่อนให้ ไว้คราวหน้าเราไปเที่ยวด้วยกัน ดีมั้ยชิน” ฉันถามความเห็นของชิน

“ไม่รู้” ชินตอบ

“มันตกลงนะโม”

“ดีจัง ขอบใจนะที่ให้ความร่วมมือ”

 2 ชั่วโมงผ่านไป

“แล้วเธอจะกลับเลยรึเปล่าเนี่ย”ชินถามฉัน

“นี่นายจะไม่ให้ฉันเที่ยวเลยหรอ มาทั้งทีมาดูหนัง ใครรู้เข้ามีหวังหัวเราะเยาะแน่เลย” ฉันบ่น

“ก็ฉันไม่รู้ว่าเธอจะพักที่ไหน”

“ก็หอนายไง” ฉันบอกหน้าตาเฉย

“มันหอชายนะ จะเข้าไปได้ไง” ชินแย้ง

“ก็ปลอมตัวสิไม่เห็นจะยาก” ฉันตอบแบบไม่แคร์สื่อ

“หาความยุ่งยากให้กับฉันอีกแล้ว” ชินบ่น

“งั้นฉันไปนอนโรงแรมก็ได้”

“ไม่ได้นะโม เป็นผู้หญิงไปนอนโรงแรมคนเดียวไม่ได้หรอก  เดี๋ยวฉันไปนอนเป็นเพื่อน” อาร์อาสาเพราะความเป็นห่วง(แถมความเจ้าเล่ห์ด้วย)

“ทะลึ่งไอ้อาร์ ยัยนี่เด็กฉันก็ต้องอยู่กับฉัน”

“ขอโทษคร๊าบ คุณชาย ก็ตอนแรกนายไม่อยากให้โมไปนอนด้วย ไอ้เรารึก็เป็นห่วงโมเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียว

เดี๋ยวจะเกิดอันตราย ก็เลยจาอยู่เป็นเพื่อน”

“จะอันตรายก็ตอนแกไปอยู่ด้วยนี่แหละ ถึงจะเป็นหอชายแต่ถ้าเป็นแฟนกันก็เข้าไปอยู่ได้อยู่แล้ว แต่แค่คืนเดียวนะ

เดี๋ยวจะ....เปลืองตังฉันเปล่า ๆ” ชินยอมจำนน

“ดีใจจัง” (ฟอด หอมแก้มนายชิน)

“อะไรของเธอเนี่ย” ชินร้องขึ้น

“รังเกลียดฉันมากเลยหรอ”

“ปะ เปล่าก็ฉันเขินอ่ะ” บิดไปบิดมา

“รู้สึกจะเป็นส่วนเกินนะ” อาร์น้อยใจที่ไม่มีใครสนใจ

“แล้วอาร์จะไปนอนที่ไหนหรอ” ฉันถาม

“หอไอ้ชิน”

ที่หอของชิน

“โห เรียนร้อยจัง แล้วนายจะให้ฉันนอนที่ไหนหรอ”

“นอน ข้าง ๆ ตียง” นายชินตอบหน้าตาเฉย ช่างมีความเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ

“อะไรว่ะให้ผู้หญิงนอนข้าง ๆ เตียง” อาร์ทักท้วง

“ก็พวกนายเป็นแขกต้องตามใจเจ้าของบ้านสิ” ก็ตอบหน้าตาเฉยอีก

“ไม่เป็นไร นอนที่ไหนก็ได้มีที่นอนก็พอแล้ว” ไม่เรื่องมากเดี๋ยวเค้ารำคาญ อิอิ

“อืมไม่เรื่องมากก็ดี ว่าแต่แกนอนไหนไอ้อาร์”

“ก็นอนข้าง ๆ  โมไง เดี๋ยวโมไม่มีเพื่อน”

“ไม่ต้องเลย ไปนอนข้างโน้น”(ชี้ไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียง)

“รู้แล้ว ๆ” ดีจังที่นายชินห้ามไว้ก่อน ไม่งั้นคง คง คงจะนอนไม่สบาย ถ้ามีคนมานอนเบียด (เหอ ๆ รู้นะคิดอะไร)

สุดท้ายแล้วฉันก็ได้นอนบนตียง

เวลาเที่ยงคืน
ใครก็ได้ช่วยฉันที ร้องเต็มที่ แต่ไม่มีเสียงสักแอะ หายใจไม่ออก ช่วยด้วย ก็ไม่มีเสียงอักตามเคย งั้น...ดิ้นไปให้สุดแรง

ดิ้นไปทางไหนดีหว่า ไปทางขวาเพราะว่าฉันถนัด หนึ่ง สอง สารท กลิ้ง ๆๆๆ

“ตุ๊บ”

“จุ๊บ”

“เธอทำอะไรของเธอเนี่ย” นายชินโวยวาย แค่ฉันหล่นลงมาทับนายเองทำเป็นร้องไปได้

“ฉันขอโทษ ก็ฉันหายใจไม่ออก ผีอำมั้ง”

“ไม่ใช่เรื่องนั้น”

“อ๋อ เรื่องที่ฉันจุ๊บ เธอนะหรอ แหะ ๆ บังเอิญจังเนอะ”

“บังเอิญกะผีนะสิ เธอจะทำอะไรฉัน หะ แล้วจะนั่งอยู่อย่างนี้อีกนานมั้ย”

“แหะ ๆ ขอโทษที”

“อะไรกันว่ะเช้าแล้วหรอ” อาร์ถาม

“ก็ยัยนี่ดิ จะทำมิดีมิร้ายฉัน” ชินโวยวาย

“เธอจะทำอะไรหรอโม”

“โมแค่หล่นลงมาจากเตียง แล้วบังเอิญมาจุ๊บกับชินน่ะ โมไม่ได้ตั้งใจให้ชินเสียหายเลย”รู้สึกผิดที่ทำให้นายชินโกรธ

“โถ่นึกว่าเรื่องอะไร ถ้าเป็นฉันจะไม่โวยวายเลย”

2 เดือนต่อมา

~~ติด ติด~~

“ฮัลโหล ใครค่ะ อาร์หรอ มีไรหรอ”

“ที่นัดโมไปเที่ยวทะเล แล้วที่จะให้โมพาเพื่อนไปด้วย พรุ่งนี้แล้วนะ”

“อืม จำได้ ยัยจินก็อยากพบอาร์นะ พอดีหนุ่มที่มันคบอยู่ก็บอกเลิก มันก็เลยอยากไปเที่ยวด้วย”

“งั้นเจอกันตามที่นัดไว้นะ ไอ้ชินมันเตือนอาร์ กลัวอาร์จะลืม มันคิดถึงโมนะ แต่มันปากแข็ง แล้วเจอกันนะสาวน้อย”

“อืม” โทรหาจิน เตือนเพื่อนสาวเรื่องที่จะไปเที่ยวทันที ที่จบการสนทนา

ทะเลแห่งหนึ่ง

“ยัยบ้านั่นมารึยัง ช้าอีกตามเคย” นายชินบ่น

“สาว ๆ ก็ อย่างนี้แหละต้องใช้เวลาเสริมสวยนานหน่อย”

“เออ ถ้ามาแล้วจะแกล้งให้ดูโทษฐานที่ทำให้ฉันรอนาน”

“จะลงโทษด้วยการจุ๊บทีนึงหรอ เจ้าชายของฉัน” บทลงโทษแบบนี้ฉันไม่โกรธหรอกนะ อิอิ

“ฉันจะเตะก้นเธอนะสิ” แล้วทั้งสองก็วิ่งไล่จับกัน เหลือเพียงแต่หนุ่มสาวที่วันนี้เพิ่งเห็นหน้ากัน

ก็ต่างรู้ว่าต่างคนต่างเหงา และก็ได้มองดูเพื่อนของตัวเองที่ต่างคนก็ต่างมีความสุข กับความรักที่ใฝ่ฝันมานาน

แล้ววันนี้พวกเค้าก็เจอกับสิ่งนั้นเสียที...เฮ้อเหนื่อยแทน

-จบ-